| სტივენ სიგალი 1951 წელს დაიბადა ამერიკულ ქალაქში დეტროიდში, ჩიკაგოში იზრდებოდა, ცხრა წლის ასაკში კი მშობლებთან ლოს–ანჟელესშ გადავიდა საცხოვრებლად. ჯერ კიდოვ ჩიკაგოში, როდესაც ის ჯერ კიდევ შვიდი წლის იყო, მამამ ბიჭი კარატეს ასპარესზე გაიყვანა. ამან ბიჭზე ისეთი შთაბეჭდილება მოახდინა, რომ მან უკვე მაშინ განსაზღვრა საკუთარი ცხოვრების გზა. ის გარკვეულ დროში გადაუსწრებს საკუთარი ნიჭით და შედეგებით თავის ამერიკელ თანატოლებს და გადაწყვეტს, რომ მას შტატებში აწი არაფერი ესაქმება, და 17 წლის ასაკში იაპონიის დედაქალაქში ტოკიოში ჩავა იმისათვის, რომ ერთერთ აღმოსავლური ორთაბრძოლის აკადემიაში ჩაეწეროს. მას, როგორც სხვა რასის წარმომადგენელს ზედაპირულად უყურებდნენ. იაპონელები დასცინოდნენ მას და ყველანაირად ამცირებდნენ. თუმცა მალევე როლები შეიცვალა. ახლა სტივენის მიმართ აგდებული მოქცევა უსიამოვნებების გარდა არაფერს მოიტანდა. საოცარია, რომ ის გადარჩა ცხოვრების იმ წლებში, რადგან სტივენი არამარტო თავის კოლეგებს ამარცხებდა სკოლაშ, არამედ, ყოველ საღამოს ტოკიოს რომელიმე არაუსაფრთხო რაიონში და იქ ადგილობრივ ხულიგანებთან ჩხუბებს აწყობდა. ის გახდა არა მარტო ერთერთი ცნობილი ტოკიოს ხულიგანი, არამედ ქალაქში ერთერთი საუკეთესო აღმოსავლური ბრძოლების მცოდნე.
სტივენმა ყველაფერი შეისწავლა, რის შესწავლა შეიძება აიკიდოს მასტერებთან რამოდენიმე წლის განმავლობაში , მიიღო შავი ქამარი კარატეში, გაეცნო ძუდოს, კენდოს, კუნგ–ფუს, კენ–ჯიტსუს. ის ერთადერთი არააზიელია, რომელმაც ტოკიოში საბრძლო ხელოვნების სკოლა გახსნა. მანდვე, ტოკიოში, 19 წლის ასაკში სტივენმა ცოლად შეირთო მიჯიკო ფუჯიტანი, აიკიდოს მასტერის ქალიშვილი. მათი ურთიერთობის გაწყვეტამდე მათ 2 ვაჟი გაუჩნდათ.
სიგალს აიკიდოს ფილოსოფია მოეწონა, რომელიც მის სცხოვრებისეულ აზრებს ემთხვევა, და მან ვარჯიში დაიწყო იაპონური წარმოშვების კალიფორნიაში მცხოვრებ ამერიკელთან ხარი ისტიტაკთან. 1973 წელს ის იმ დროისთვის იშვიათი ერთერთი არაიაპონელი გახდა, რომელიც დაპატიჟეს ორწლიან სტაჟირებაზე აიკიდოს მსოფლიო ცენტრში სახელწოდებით 'აიკიკაი'.
'აიკიკაის' დამთავრების შემდეგ, ანუ ორ წელიწადში, მან საკუთარი ოსაკეს კლუბი გახსნა ძიუსოს რაიონში (იაკუძას 'უსაყვარლეს' ადგილას) და სახელწოდება მისცა მას 'ღვთიური ნება'. ეს საქციელი გაუგონარი და უპრეცედენტო იყო – უცხოელებს არც მანამ, და არც სიგალის შემდეგ არ გაუბედავთ იაპონელებს თავისივე ხელოვნება შეასწავლონ, თან იაპონიაში. იაპონელ მასტერებს, რომლებიც ძალიან ეჭვიანად არიან განწყობილები საკუთარი ტრადიციების მიმართ, არასსოდეს დაუშვიათ, რომ იაპონიის მაცხოვრებლები თავისივე ხელოვნების შესასწავლად უცხოელს მიმართავენ. თუმცა კლუბი დიდი წარმატებით სარგებლობდა – სიგალის აიკიდომ, რომელმაც საკუთარი ინდივიდუალური სტილი შექმნა, რომელიც უკვე მაშინ გამოირჩეოდა არც ისე რეალურ და პირობით აიკიდოსგან, ასევე თვითონ სიგალი ,რომელიც მაერიკულ ფიზიკურ ძალას იაპონურ სამურაის სულთან და იაპონური ცხოვრების წესთან აერთიანებდა, ' ტენსინში' მოსწავლეებს იზიდავდა. მაგრამ სიგალი არ არის ის ადამიანი, რომელსაც ერთადგილას ჯდომა შეუძლია. მისი ავანტიურისტული არსება მას გზაში ეძახდა, თავგადასავლების საძებნელად. ჯერ კიდევ იაპონიაში ყოფნისას ის წინადადებებს ღებულობდა ჰონკონგიდან, რამოდენიმე ფილმში მიეღო მონაწილეობა, მაგრამ სიგალმა მათზე უარი სთქვა. სტივენი გადაწყვეტს, რომ ჯობია საერთაშორისო ავანტიურისტი და დაქირავებული მებრძოლი გახდეს. არაერთხელ დაუწერიათ, რომ ის ცენტრალურ ბიუროზე მუშაობდა. სიგალს დღესაც დიდ პატივს სცემენ ამერკულისამხედროები და სპეცსამსახურები. 15 წლის მსოფლიოში ხეტიალის შემდეგ სტივენი აშშ–ში დაბრუნდება და კალიფორნიაში საბრძოლო ხელოვნების სკოლას გახსნის. თავისი გამოცდილების და ცოდნის დახმარებით ის ამერიკის საუკეთესო წამყვანი ინსტრუქტორი გახდა. დაბრუნების თანავე მის მცველად დაქირავებას საკმაოდ გავლენიანი ხალხი სცდილობდა. მის საბრძლო ხელოვნების სკოლაში უამრავი მსახიობი დადიოდა, მაგალითად შონ კონერი. სიგალის სკოლაში ასევე მაიკლ ოვიცი დადიოდა, ჰოლივუდის ერთერთი გავლენიანი მაგნატი. მან ჩაითრია სიგალი კინემატოგრაფიის სამყაროში. სიგალის პირველივე სურათი ხიტად იქცა. |
მთავარი გვერდი
ქართულები
